Στη Λίμνη Ευβοίας, ένα ρεσιτάλ με τη Νεφέλη Μούσουρα κι ένα μικρό θαύμα
Κι όμως, ήμασταν εκεί τη στιγμή που γεννήθηκε η –αναπάντεχη– αυτή ιδέα, όταν το επόμενο πρωί της συναυλίας στην παραλία της Λίμνης μια παρέα ανθρώπων, μόνιμοι κάτοικοι, μαζί με τους ανθρώπους του Μεγάρου, συζητούσαν για το προηγούμενο βράδυ. Τα πρόσωπά τους έλαμπαν, όπως και το βράδυ της συναυλίας, όταν έβγαιναν από το θέατρο. Λέγαμε όλοι πόσο υπέροχη βραδιά ήταν, και πόσο σπάνια. Έκλεινες τα μάτια σου και νόμιζες ότι ήσουν στο Μέγαρο, κι απέξω η θάλασσα. Απόλυτη ησυχία. Έπαιζε μία από τις κορυφαίες μας διεθνείς πιανίστριες και το κοινό άκουγε ευλαβικά, τι παράξενο που βρισκόμασταν σε ένα μικρός μέρος στη Βόρειο Εύβοια. Για πολλούς από τους ακροατές ήταν κάτι πρωτόγνωρο να ακούνε ζωντανά κλασική μουσική.
Ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα κάποια από τις εκδηλώσεις του Μεγάρου στη Βόρειο Εύβοια, κι όλο αυτό που ζήσαμε έμοιαζε σαν «δώρο» για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Αλλά και για όλους όσοι ήμασταν εκεί. Η Νεφέλη Μούσουρα τις προηγούμενες μέρες έκανε εκπαιδευτικά μαθήματα στα δημοτικά σχολεία στη Λίμνη και στις γειτονικές Ροβιές, με μόνη αμοιβή το αίσθημα της προσφοράς προς τους ανθρώπους που πριν από λίγα χρόνια είδαν τον τόπο τους να καταστρέφεται από τη μεγάλη πυρκαγιά του 2021 και τις πλημμύρες της επόμενης χρονιάς. Όπώς μου λένε, όταν της προτάθηκε από το Μέγαρο, δέχθηκε χωρίς δισταγμό.
Η Νεφέλη Μούσουρα μετά το ρεσιτάλ στο Δημοτικό Θέατρο Λίμνης
Η Νεφέλη Μούσουρα μετά τη συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Λίμνης © Δήμητρα Γκρους
Η γενναιοδωρία επιστρέφεται. Δεν θα ξεχάσω πόσες φορές άκουσα τη Νεφέλη να ευχαριστεί τον Αντώνη Στεφάνου, επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του Μεγάρου, ο οποίος τη συνόδευε και τις τέσσερις μέρες της αποστολής, και τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο, υπεύθυνο του προγράμματος «Γέφυρες» στο ΜΜΑ, για την ευκαιρία που της έδωσαν να έρθει στην όμορφη Λίμνη και να γνωρίσει όλους αυτούς τους φιλόξενους και γενναιόδωρους, από τη δική τους πλευρά, ανθρώπους. Η βραδιά της συναυλίας, όπως και όλες οι μέρες εκεί, είχαν κάτι το ξεχωριστό. «Ήταν μια βαθιά συγκινητική εμπειρία να βρεθώ στη Λίμνη Ευβοίας και να παίξω για ένα κοινό που αγκάλιασε την μουσική με τόση θέρμη. Η ατμόσφαιρα είχε μια μαγευτική απλότητα, όπου η μουσική έγινε γέφυρα μεταξύ των ανθρώπων και του τόπου. Όσο για τα παιδιά, η ενέργεια, η περιέργεια και η χαρά τους μου θύμισαν τη δύναμη που έχει η μουσική να εμπνέει και να ενώνει, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες».
Σχεδόν ξεχνούσες τι έχει περάσει αυτός ο τόπος. Η Λίμνη και η ζωή των ανθρώπων εκεί φάνταζε θεραπευτική σε σχέση με την ένταση της ζωής στην Αθήνας, με μια ηρεμία και μια γαλήνη ζηλευτή.
Όσο για το πιάνο είχε έρθει για τη συναυλία, ευγενική χορηγία, από το Ευβοϊκό Ωδείο Χαλκίδας. Τι ωραία που θα ήταν να υπήρχε ένα πιάνο μόνιμα στο μικρό θεατράκι της Λίμνης, πόσες συναυλίες ακόμα θα μπορούσαν να γίνουν; Όπως ένα ετήσιο Φεστιβάλ Μουσικής κάθε Νοέμβριο… «Να πάρουμε ένα πιάνο με ουρά!» είπε κάποιος στην ομήγυρη, εκείνο το κυριακάτικο πρωί στην παραλία. «Αν το ξεκινήσουμε θα δώσω 1.000 ευρώ», είπε ο Άγγελος, που μετακόμισε πριν από λίγα χρόνια από την Αθήνα στη Λίμνη, και άρχισαν να ακούγονται κι άλλες προσφορές. «Να φτιάξουμε μια επιτροπή συγκέντρωσης χρημάτων» είπε η Άννυ.
athensvoice.gr