Η ιστορία είναι πολύ πυκνή αυτές τις μέρες του Σεπτέμβρη 1943 της Γερμανικής κατοχής στον τόπο μας. Ο πόνος και η θλίψη ακουμπά μια κωμόπολη που μόλις έχει θρηνήσει το θάνατο δυο παλικαριών της , που έπεσαν για την πατρίδα ,από πυρά Γερμανών στο "Δερβένι" τρεις μέρες πριν.
Ο θρήνος και τα δάκρυα δεν έχουν στεγνώσει ακόμα από το θάνατο των νέων ,Δημήτρη Δαμιανού και Μιχάλη Μιχελή στο Δερβένι .
Ξαφνικά, ανήμερα του Σταυρού 14 Σεπτεμβρίου 1943 γίνεται εισβολή στο Μαντούδι Γερμανικού στρατού και με τη βία μαζεύουν στην κεντρική πλατεία όλους τους άρρενες (άνδρες και τα παιδιά) για εκτέλεση ,σε αντίποινα για το θάνατο των 5 στρατιωτών τους, στο δρόμο Μαντουδίου-Προκοπίου,-στο λόφο πάνω από τη καντίνα Τζίτζου και συνεργείο Γκαβέλα -από ομάδα Μαντουδιανών αντιστασιακών σε εκδίκηση για το θάνατο των Δαμιανού και Μιχελή.
Από τα σοκάκια της πλατείας ακούγεται ο οδυρμός ,το κλάμα ,ο θρήνος και ο σπαραγμός των γυναικών σκεπάζουν τον ουρανό και οι 300 της πλατείας περιμένουν καρτερικά το θάνατο από το πρωί ως το απόγευμα ...
Σώθηκαν και η διαταγή δεν εκτελέστηκε ποτέ, χάρις στη μεσολάβηση του τότε κοινοτάρχη Μήτσου Σούλα με συγγενικό πρόσωπο της γερμανικής διοίκησης Εύβοιας στη Χαλκίδα που απέτρεψαν τη σφαγή και ένα νέο ολοκαύτωμα όπως αυτό των Καλαβρύτων και του Δίστομου.
Είναι γεγονότα που έχουν ζήσει οι πατεράδες και παππούδες μας και η ιστορική μνήμη πρέπει να παραμένει αναλλοίωτη και να παραδίδεται αυτούσια στις επόμενες γενιές ως ιερό ,δικό μας, καθήκον !
mantoudi.blogspot