Η παραβολή της αγάπης και της συγχώρεσης.
Η παραβολή του ασώτου υιού, ή αλλιώς του άσωτου γιου, είναι μία από τις πιο γνωστές παραβολές του Ιησού Χριστού.
Αφηγείται την ιστορία ενός πατέρα με δύο γιους. Ο μικρότερος γιος ζητά από τον πατέρα του το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογεί, ενώ ο πατέρας, αν και λυπημένος, του το δίνει.
Ο νεαρός γιος ξοδεύει άσωτα την περιουσία του σε ασωτίες και αμαρτίες. Όταν πια τα χάνει όλα, καταλήγει να φυλάει χοίρους και να πεινάει τόσο πολύ, που εύχεται να μπορούσε να φάει από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι.
Τότε, συνειδητοποιεί το λάθος του και αποφασίζει να επιστρέψει στο σπίτι του πατέρα του, ζητώντας συγχώρεση και θέλοντας να γίνει έστω και υπηρέτης του.
Ο πατέρας, όμως, τον βλέπει από μακριά και τρέχει να τον αγκαλιάσει, γεμάτος χαρά για την επιστροφή του. Διατάζει τους υπηρέτες του να του φέρουν τα καλύτερα ρούχα και δαχτυλίδι, και σφάζει ένα μοσχάρι για να γιορτάσουν.
Ο μεγαλύτερος γιος, όμως, ενοχλείται από την χαρά του πατέρα και την υποδοχή που επιφυλάσσει στον άσωτο αδερφό του. Ο πατέρας, όμως, του εξηγεί ότι ο αδερφός του ήταν χαμένος και βρέθηκε, ήταν νεκρός και ζωντάνεψε.
Η παραβολή του ασώτου υιού αποτελεί ένα μήνυμα αγάπης, συγχώρεσης και ελπίδας. Ο Θεός, σαν τον πατέρα της παραβολής, περιμένει πάντα με ανοιχτές αγκάλες τα παιδιά του που έχουν μετανοήσει και θέλουν να επιστρέψουν σε αυτόν.
Μερικά από τα πιο βασικά νοήματα της παραβολής:
Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι απεριόριστη και άνευ όρων.
Ο Θεός συγχωρεί όσους αμαρτάνουν και μετανοούν ειλικρινά.
Η μετάνοια οδηγεί στην σωτηρία και στην χαρά της επανασύνδεσης με τον Θεό.
Η ζήλια και ο φθόνος μπορούν να οδηγήσουν σε πικρία και μίσος.
Η αγάπη και η συγχωρεση είναι οι αρετές που πρέπει να καλλιεργούμε.
